Pablo Picasso

Pablo Picasso właściwie nazywał się Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Clito Ruiz Blasco urodził się 25.10.1881 r. w Maladze. Hiszpański malarz, rzeźbiarz, grafik, ceramik. Najbardziej znany, wszechstronny i płodny twórca XX wieku.

Doskonałe przygotowanie warsztatowe i biegłość techniczną wyniósł z rodzinnego domu, jego ojciec był malarzem i rysownikiem. Studiował w Barcelonie i Madrycie. W 1900 roku po raz pierwszy odwiedził Paryż, następne lata przebywał na zmianę w Barcelonie i w Paryżu gdzie w 1904 roku osiadł na stałe. Wziął udział w Kongresie Obrońców Pokoju we Wrocławiu w 1948, podczas którego przekazał zespół prac ceramicznych Muzeum Narodowemu w Warszawie.

Z okresu tzw. błękitnego po samobójczej śmierci przyjaciela – Casagemas, pochodzą płótna na których przedstawiał ludzi biednych, ze społecznego marginesu, Stary gitarzysta, Życie, Dwie siostry, Prasowaczka. Po roku 1905 zmienił kolorystkę i dominować zaczęły tony różowe i szare, tzw. okres różowy. Ulubionymi tematami byli akrobaci i tancerze, postacie arlekinów Rodzina arlekina, Dziewczyna na kuli, Kuglarze, Toaleta.

Stopniowo pod wpływem sztuki iberyjskiej i afrykańskiej poszukiwania malarskie koncentrowały się na analizie przestrzeni, struktury przedmiotów i redukcji form – Panny z Awinionu. Zainspirowany pobytem we Włoszech stworzył płótna Źródło i Macierzyństwo.

Stworzył też wiele kompozycji rzeźbiarskich, wykonanych z metalu przy współpracy rzeźbiarza hiszpańskiego Gonzalesa.

Kulminacyjnym momentem twórczości Picasso w latach trzydziestych był cykl Minotauromachia, Sny i kłamstwa generała Franco oraz obraz Guernica przeznaczony na Wystawę Światową w Paryżu w 1937 roku. Jest to artysta jedyny w swoim rodzaju, nie można go zakwalifikować do jakiegoś nurtu, natomiast on sam i jego działa oddziaływały na pracę kilku pokoleń artystów na całym świecie.

Zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougnis we Francji.