Jan Maria Padovano właściwie nazywał się Gianmaria Mosca urodził się w 1493 roku w Padwie. Włoski medalier, rzeźbiarz i architekt, od 1532 roku działający w Polsce.

We Włoszech działał w Padwie, gdzie wykonywał drobne prace rzeźbiarskie o tematyce mitologicznej i religijnej, z tego okresu znana jest jego płaskorzeźba „Cud z pucharkiem”. W Polsce pracował dla Zygmunta I Starego oraz jego rodziny, także dla duchownych i świeckich mecenasów. W Krakowie miał warsztat w którym współpracowali z nim między innymi: Jan Michałowicz z Urzędowa oraz Jan Giovanni Cini. Główne prace to cztery medale dla rodziny królewskiej, nagrobki biskupa Oleśnickiego w katedrze w Poznaniu, biskupa S. Maciejowskiego w katedrze na Wawelu oraz najwyższy w Polsce - ponad 11 metrów – nagrobek J. Tarnowskiego i jego syna w katedrze w Tarnowie, cyborium w kościele Mariackim w Krakowie i nisze dla nagrobków królewskich w kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu. W swej twórczości rzeźbiarsko - architektonicznej stosował formy harmonijnego i powściągliwego klasycyzmu weneckiego. Z jego prac architektonicznych najważniejsza jest przebudowa krakowskich Sukiennic, które ozdobił rzeźbiarską attyką. Stała się ona wzorcem naśladowanym w polskiej architekturze w XVII w.

Zmarł po 31 marca 1574 roku w Krakowie.