Na ten moment żyję zbyt daleko od mojej pracowni by rzeźbić i robić inne cuda w drewnie. Nie oznacza to jednak że próżnuję. Wróciłem do malarstwa. Poza miłością do piękna, wystarczą sztalugi, trochę pędzli i farb. W moim wypadku te ostatnie to akryle.

A tu mamy ZIELONOOKĄ PIĘKNOŚĆ - zupełnie przelotna znajomość. Zawitała tylko na chwilę. Chyba tylko po to żeby ją uwiecznić. I udało jej się. Ach te zielone oczy.
Szybko zrobiłem tyle zdjęć ile tylko się dało, zanim czmychnęła. I od razu wiedziałem, że chcę namalować te oczy. Kociak zeskoczył ze śmietnika i uciekł. Zaskoczony na śmietniku – tak mnie zauroczył. Ale jak to powiedział kiedyś przyjaciel Leonarda da Vinci, Nanni Grasso:

Dobry artysta umie patrzeć na wszystko i na cokolwiek

A oto i sam obraz: