Grab pospolity, Grab zwyczajny (Carpinus Betulus) Drzewo dorasta do 25 metrów wysokości, z rodziny brzozowatych, występuje w ponad dwudziestu gatunkach drzew i krzewów. Może żyć do około 400 lat, ale najczęściej żyje około 200 lat.

Dobrze znosi podcinanie dlatego chętnie był sadzony jako ozdoba ogrodu lub na żywopłoty. Na początku maja zwisają czerwonawozielone kotki to kwiaty grabu. Jego orzeszki dojrzewające w październiku chętnie zjadane są przez wiewiórki.

Drewno jest ciężkie, twarde, sprężyste i rezonansowe, trudne w obróbce, trudno łupliwe, o znacznych skłonnościach do pękania. Nadaje się do bejcowania i polerowania. Barwy żółtawej lub szarobiałej, po wysuszeniu i składowaniu najczęściej ma jasnoszarą barwę.

Zastosowanie znajduje jako elementy odporne na uderzenia, a jednocześnie twarde i elastyczne więc na przykład jako elementy maszyn, sprzęt rolniczy, płozy, instrumenty muzyczne, trzonki narzędzi, zabawki, sprzęt sportowy.

Grusza pospolita (Pyrus communis) jest rodzajem z rodziny różowatych, drzewo długowieczne obejmuje około 60 gatunków.

W Polsce mamy tylko jeden gatunek gruszy dzikiej Gruszę polną, pospolitą, zwaną też ulęgałką. Może żyć ponad 300 lat i osiągać około 20 metrów wysokości. Jej owoce o charakterystycznym smaku, chętnie marynuje się, robi dżemy.

Z grusz ozdobnych najciekawsza jest Grusza wierzbolistna (Pyrus salicifolia) małe drzewo, o kulistym pokroju, osiągające 8 - 12 metrów wysokości, o cienkich gałęziach i liściach lancetowatych długości do 7 cm, pokryte szarym kutnerem jak u wierzby. Kwitnie na początku kwietnia, dużymi kwiatami. Daje twarde malutkie owoce do 3 cm długości, to te właśnie gruszki na wierzbie. To odporne na mróz drzewko nadaje się do miast, dobrze rośnie nawet na słabych, piaszczystych glebach.

Grusze ogrodowe żyją krócej niż dzikie, polne.

Drewno gruszy ma kolor, czerwonawy, do czerwonego, jest efektowne, a intensywność jego zabarwienia uzależniona jest jak zresztą u wszystkich drzew od strefy klimatycznej. Jest elastyczne, dobre w obróbce wszelkimi narzędziami. Bardzo dobrze przyjmuje wszelkie politury, nie jest odporne na warunki atmosferyczne, grzyby i owady. Używa się go na intarsje w meblarstwie, w tokarstwie, drzeworytnictwie, bo zwięzłe i niezbyt twarde, wyrabia się z niego, instrumenty muzyczne, specjalny sprzęt pomiarowy, fajki.

Grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum) w ojczyźnie dorasta do 30 m. wysokości w Polsce do około 10 metrów. Drzewo obficie ulistnione, liście od spodu pokryte meszkiem przy podmuchach wiatru dają ładny efekt barwny. Jesienią niemal okrągłe liście przebarwiają się na żółtopomarańczowo, wydzielają charakterystyczny zapach pierników, niestety gdy liść opadnie i wyschnie zapach ulatuje. Czasami bywa nazywany ciasteczkowym drzewem. To odporne na niskie temperatury drzewo może rosnąć w naszych warunkach, a owoce zimą przyciągają ptak

Głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna) Pospolite, cierniste, rosnące do 3 - 5 metrów, nieduże drzewo lub większy krzew z rodziny różowatych. Może żyć kilkaset lat. Nazwa wzięta od białych kwiatów jednoszyjkowych którymi obsypuje się w maju. Nadaje się na żywopłoty, dobrze znosi przycinanie. Najbardziej rozpowszechnione odmiany to różowa, pełnokwiatowa.

Głóg dwuszyjkowy (Crataegus oxyacantha, laevigata) Jego pędy mają dłuższe ciernie niż jednoszyjkowy. Kwietnie w maju lecz nieco wcześniej niż jednoszyjkowy. Kwiaty białe o dwuszyjkowych słupkach. W medycynie ludowej owoce głogu były wykorzystywane ze względu na dużą ilość witaminy C. Owoce tego głogu wielkości grochu z pestkami, gdy dojrzeją i nabiorą barwy czerwono-koralowej, nadają się do wyrobu wina.

Drewno twarde i trwałe jest trudne w obróbce, w polerowaniu. Wykorzystywane bywa do wyrobu szkatułek i sztukaterii.