Grusza
Grusza pospolita (Pyrus communis) jest rodzajem z rodziny różowatych, drzewo długowieczne obejmuje około 60 gatunków.
W Polsce mamy tylko jeden gatunek gruszy dzikiej Gruszę polną, pospolitą, zwaną też ulęgałką. Może żyć ponad 300 lat i osiągać około 20 metrów wysokości. Jej owoce o charakterystycznym smaku, chętnie marynuje się, robi dżemy.
Z grusz ozdobnych najciekawsza jest Grusza wierzbolistna (Pyrus salicifolia) małe drzewo, o kulistym pokroju, osiągające 8 - 12 metrów wysokości, o cienkich gałęziach i liściach lancetowatych długości do 7 cm, pokryte szarym kutnerem jak u wierzby. Kwitnie na początku kwietnia, dużymi kwiatami. Daje twarde malutkie owoce do 3 cm długości, to te właśnie gruszki na wierzbie. To odporne na mróz drzewko nadaje się do miast, dobrze rośnie nawet na słabych, piaszczystych glebach.
Grusze ogrodowe żyją krócej niż dzikie, polne.
Drewno gruszy ma kolor, czerwonawy, do czerwonego, jest efektowne, a intensywność jego zabarwienia uzależniona jest jak zresztą u wszystkich drzew od strefy klimatycznej. Jest elastyczne, dobre w obróbce wszelkimi narzędziami. Bardzo dobrze przyjmuje wszelkie politury, nie jest odporne na warunki atmosferyczne, grzyby i owady. Używa się go na intarsje w meblarstwie, w tokarstwie, drzeworytnictwie, bo zwięzłe i niezbyt twarde, wyrabia się z niego, instrumenty muzyczne, specjalny sprzęt pomiarowy, fajki.