Henryk Wiciński urodził się w 1908 roku w Łodzi, polski rzeźbiarz, scenograf i poeta, należy do najwybitniejszych przedstawicieli sztuki awangardowej w Polsce okresu międzywojennego. Był współzałożycielem i czołowym działaczem ugrupowania artystów awangardowych „Grupa Krakowska”. Studia rzeźbiarskie odbył w Akademii krakowskiej. Z twórczości Wicińskiego zachowało się bardzo niewiele: kilkadziesiąt rysunków rzeźb i projektów scenograficznych, kilka rzeźb. Reszta została zniszczona przez hitlerowców jako dzieła komunisty. Całemu życiu artysty towarzyszyła nędza, nie pozwalająca na realizację projektów, pozbawiająca go miejsca i środków do pracy. Niemal cała twórczość Wicińskiego należy do nurtu sztuki abstrakcyjnej, odrzucającej temat literacki, a zajmującej się jedynie konstrukcją form plastycznych. Pracował nad rozwiązaniem problemów formy, do których sztuka europejska przejdzie dopiero po II wojnie światowej. Zmarł w 1943 w Krakowie.