Ten serwis korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką Prywatności.

Wyrażam zgodę -nie pokazuj więcej tej informacji więcej…

OK

Polityka cookies

  1. Niniejsza Polityka Cookies powstała w oparciu o wymóg prawa wynikający z ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. Prawo telekomunikacyjne
  2. Użyte w niniejszej Polityce Cookies pojęcia mają następujące definicje:
    • Administrator – właściciel Serwisu tj. firma Rzeźbiarz Marzeń – Adam Kania, e-mail: biuro@designerofdreasm.pl
    • Użytkownik – każda osoba (internauta), która odwiedza stronę www.designerofdreasm.pl (i wszystkie podstrony).
    • Serwis – cała zawartość internetowa mieszcząca się pod adresem www.designerofdreasm.pl
    • Cookies, Ciasteczka - dane informatyczne, w szczególności pliki tekstowe, które przechowywane są w urządzeniu końcowym Użytkownika Serwisu i przeznaczone są do korzystania ze stron internetowych Serwisu. Cookies zazwyczaj zawierają nazwę strony internetowej, z której pochodzą, adres URL strony poprzednio odwiedzanej przez Użytkownika (referer link), czas przechowywania ich na urządzeniu końcowym oraz unikalny numer.
  3. Administrator informuje, że Serwis zbiera wyłącznie informacje zawarte w plikach cookies, natomiast nie gromadzi żadnych innych danych o Użytkowniku. W szczególności Administrator oświadcza, że w Serwisie nie są stosowane tzw. tracking cookies, czyli takie pliki, które umożliwiają szpiegowanie Użytkowników.
  4. Administrator Sklepu informuje, że pliki cookies wykorzystywane są w następujących celach:
    • Dostosowania zawartości Serwisu do preferencji Użytkownika oraz optymalizacji korzystania ze stron internetowych. W szczególności pliki te pozwalają rozpoznać urządzenie Użytkownika i odpowiednio wyświetlić stronę internetową, dostosowaną do jego indywidualnych potrzeb.
    • Utrzymania sesji Użytkownika (jeśli jest zalogowany), co oznacza, że Użytkownik nie musi na każdej podstronie Sklepu ponownie dokonywać logowania.
    • Tworzenia statystyk, które stanowią podstawę do analizy, w jaki sposób Użytkownicy korzystają ze stron internetowych.
  5. Administrator informuje, że w ramach Serwisu stosowane są następujące rodzaje plików cookies:
    • Cookis, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa np. wykorzystywane do wykrywania nadużyć w zakresie uwierzytelniania w ramach Serwisu.
    • Cookis, które umożliwiają zbieranie informacji o sposobie korzystania ze stron internetowych Serwisu.
    • Session cookies, czyli pliki tymczasowe, które przechowywane są w urządzeniu końcowym Użytkownika do czasu wylogowania, opuszczenia strony internetowej lub wyłączenia przeglądarki internetowej.
  6. Należy mieć świadomość, że oprogramowanie służące do przeglądania stron internetowych (przeglądarka internetowa) bardzo często domyślnie dopuszcza przechowywanie plików cookies w urządzeniu końcowym Użytkownika. Użytkownicy mogą dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących plików cookies. Ustawienia te mogą zostać zmienione np. w taki sposób, by blokować automatyczną obsługę plików cookies w ustawieniach przeglądarki internetowej bądź informować o ich każdorazowym zamieszczeniu w urządzeniu Użytkownika.
  7. Szczegółowe informacje o możliwości i sposobach obsługi plików cookies dostępne są w ustawieniach przeglądarki internetowej.
  8. Administrator oświadcza, że ograniczenia stosowania plików cookies mogą wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronach internetowych Serwisu.

Najczęściej szukane:

Najczęściej wyświetlane

  86177
  80842
  77590
  73757
  71323
  70769
  70322
  68693

S

Alina Szapocznikow

Alina Szapocznikow urodziła się 16.05.1926 r., w Kaliszu, polska oryginalna, współczesna rzeźbiarka.

Lata drugiej wojny światowej przeżyła w obozach koncentracyjnych Buchenwaldu i Oświęcimia. Rzeźbę studiowała w Pradze, następnie w Paryżu. Jej rzeźba przechodziła zmienną ewolucję. Pierwszą pracę artystki znamy tylko z fotografii, szkic gliniany „W obozie”.

Wczesne dzieła cechowała statyka: „Pierwsza miłość”, z czasem coraz bardziej dramatyzowała swoje kreacje rzeźbiarskie. Kształty stawały się postrzępione, o nierównej jakby nadżartej powierzchni. Uwidoczniło się to w pracach: „Maria Magdalena”, „Balet”, „Protest”, „Grupa tragiczna”, „Kadłuby”, „Ekshumowany”.

W połowie lata sześćdziesiątych formy nabierają płynności, nawiązując do kształtów biologicznych i oddalają się od klasycznego kanonu. Dają znać o sobie coraz wyraźniejsze tendencje do deformacji i abstrakcji, do brył ostrych, drapieżnych, oderwanych od tradycyjnej podstawy przez umieszczanie ich na stalowych prętach nad ziemią: „Derwisz”, „Krocząca gwiazda”. Pewien wpływ na rzeźbę Szapocznikow miał pop-art, co znalazło wyraz w pracach: „Faruk”, „Nędzarz”, „Goldfinger”, „Filozof”, „Człowiek z instrumentem”.

W latach 1966-1968 powstają prace o charakterystycznych tytułach: „Usta iluminowane”, „Autoportrety”, „Popiersia świecące”. Przedstawiają one pewne fragmenty postaci ludzkiej, np. wyolbrzymione usta, odtworzone naturalistycznie przy zastosowaniu techniki odlewu z modela, kadłuby kobiece, zwielokrotnione, pofałdowane brzuchy. Są to wierne niekiedy odlewy własnego ciała artystki, w których zostawiła jakby cząstkę samej siebie. W ostatnich zaś pracach nastąpił zwrot w stronę cielesności i fizycznego faktu ludzkiej egzystencji, cykl „Zielnika”.

Zmarła 2.03.1973 r., w  Praz-Coutant we Francji.

Andrzej Sansovino

Andrzej Sansovino, właściwe nazwisko Andrea Contucci. Ten włoski rzeźbiarz i architekt urodził się ok. 1460 lub 1467 roku, w Monte San Savino w Toksanii.

Przybrał swój przydomek od miejscowości w której się urodził. Działał głównie we Florencji i w Rzymie. W  Loreto był naczelnym budowniczym bazyliki. W Rzymie słynny jest jego nagrobek przyścienny kardynała Ascania Sforzy z roku 1529. Nagrobek ten miał wpływ na rzeźbę nagrobną w Polsce. Innym słynym jego dziełem jest znajdujący się we Florencji "Chrzest Chrystusa".

Był mistrzem dla Jakuba z rodziny Tattich z Florencji, który z czasem przybrał przydomek swego nauczyciela.

Zmarł w 1529 r w Monte San Savino w Toksanii.

Andrzej Schlüter

Andrzej Schlüter lub Andreas Schlüter Młodszy urodził się 20.05.1660 r lub 1664 r.

Rzeźbiarz i budowniczy jeden z najwybitniejszych twórców baroku. Pracował dla Jana III Sobieskiego, Fryderyka Wilhelma i Piotra I. Wykonał dekoracje fasad w kaplicy królewskiej w Gdańsku, stiukowe rzeźby w pałacu wilanowskim, budował w Berlinie zamek Elektorski. W Berlinie został profesorem, a następnie rektorem miejscowej akademii oraz nadwornym architektem. Stworzył dwa pomniki Fryderyka Wilhelma z brązu.

Zmarł 10.10.1714 r.

Claus Sluter

Claus Sluter urodził się ok. 1355 r., holender z pochodzenia, związany działalnością z klasztorem Kartuzów w Champmol koło Dijon, był przedstawicielem stylu ekspresyjno-realistycznego w europejskiej rzeźbie późnego gotyku.

Pracował nad nagrobkiem księcia Burgundii Filipa Śmiałego, doskonale przedstawiając figury płaczków oraz posąg księcia. Przeciwstawił się regułom elegancji, w rezultacie jego figury są trochę ciężkie, kanciaste i przysadziste.

Prawdopodobnie zmarł w 1405 roku lub 1406 w Dijon.

Jakub Sansovino

Jakub Sansovino urodził się w styczniu 1477 roku, w rodzinie Tattich z Florencji. Włoski rzeźbiarz i architekt przybrał przydomek swego mistrza Andrea Sansovino, którego z czasem swą sztuką przewyższył.

Jego kunszt widać między innymi na świetnym posąg św. Jakuba. Swobodne fałdy tej rzeźby, wyglądają miękko i naturalnie. Za najpiękniejszą rzeźbę, w czasach jego działalności uznano jego "Bachusa". Aby posąg młodego Bachusa był doskonały, Sansovino przeprowadzał z żywym modelem studia, toteż czeladnik marzł gdyż większość dnia musiał pozować nago. Jako architekt zaprojektował w Rzymie, kościół dla Florentczyków pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. W założeniach miał przewyższyć kształtem i ozdobami inne kościoły. Jego budowa trwała aż do roku 1734.

Po wkroczeniu w 1527 roku Burbona do Rzymu Sansovino schronił się w Wenecji. Swoimi projektami i planami znacznie przyczynił się do pięknego wyglądu i rozwoju tego miasta, w którym pracował przez kolejne 40 lat, jako naczelny budowniczy kościoła Św. Marka. Zaprojektował podcienia przed dzwonnicą kościoła św. Marka. Hala arkadowa przed dzwonnicą zwaną Loggettą, została zbudowa przez Sansovina w roku 1540, najpierw jako miejsce zebrań szlachty weneckiej, a potem jako odwach straży. Posągi brązowe w niszach są dłuta Sansovina, płaskorzeźby górne rzeźbił G. Ussano. Wewnątrz budynku znajdowała się figura Matki Boskiej z terakoty dłuta Jakuba Sansovina, którą po katastrofie wieży w 1902 roku złożono na nowo z tysiąca trzystu kawałków. W Wenecji w 1536 roku zbudował potężną mennicę zwaną Zecca, zbudowana z żelaza i kamienia, bez użycia drzewa aby chronić ją przed pożarem. Dziś mieści się tam biblioteka kościoła św. Marka.

W między czasie wykonał "Laokoon", "Stojącą Wenus", "Madonnę w otoczeniu aniałów". Powszechnie uważa się, że przewyższał Michała Anioła w rzeźbieniui draperii, aniołków i twarzy kobiecych.

Zmarł 2 listopada 1570 roku w Wenecji.

Jan Szczepkowski

Jan Szczepkowski urodził się 8.03.1878 roku w Stanisławowie, polski rzeźbiarz, uczył się w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zwraca się ku zagadnieniu rzeźby architektonicznej, której poświęci się niemal całkowicie. Po roku 1910 widoczne są już u rzeźbiarza typowe dla jego stylu tendencje do geometryzacji form i „kanciastości”. Artysta nakłada jakby na rysunek rzeźby schemat geometryczny, dzieląc ją na trójkątne pola, które nie przerywając zasadniczo rysunku całości kompozycji, stanowią osobne całości. W tej geometrycznej siatce podziałów niektóre elementy ulegają częściowemu zdeformowaniu. Całość drga mnóstwem cięć i załamań, powierzchnia rzeźby jest pełna świateł i cieni. W 1925 roku na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu, zdobywa jedną z czołowych naród za „Kapliczkę polską”. Ten sam styl mają cykle kamiennych płaskorzeźb na elewacjach Sejmu i gmachu Banku Gospodarstwa Krajowego w Warszawie. Są to czołowe dzieła artysty. Czuł związek rzeźby z architekturą i w tej dziedzinie pozostawił dzieła twórcze. Zmarł 17.02.1964 w Milanówku.

 

 

Wacław Szymanowski

Wacław Szymanowski urodził się 23.08.1859 r. w Warszawie, polski malarz i rzeźbiarz, przedstawiciel tendencji modernistycznych w rzeźbie polskiej. Studiował rzeźbę w Paryżu, malarstwo w Monachium.

Najbardziej znane dzieło tego artysty to ;„Pomnik Chopina”. Stworzył odlaną w brązie „Improwizację Mickiewicza”, wykonał pomniki: „Macierzyństwo”, „Kariatydy”, „Ciężar”, „Wiatr”, „Kosiarz”, Tryton” . Był autorem również portretów. Zdobył złoty medal w Paryżu, za obraz „Kłótnia Hucułów”. Początkowo poświęca się malarstwu, które przynosi artyście złote medale w Monachium w 1888 i w Paryżu na wystawie powszechnej 1889. Po roku 1895 przechodzi na stałe do rzeźby, podporządkowując się zasadom impresjonizmu pod względem formy, zaś treściowo symbolizmowi. Już same tytuły prac „Faun i bachantka”, „Śmiejąca się fala” - wskazują, że Szymanowski chętnie wprowadzał do sztuk plastycznych treści literackie, charakterystyczne dla okresu symbolizmu. „Pochód na Wawel” -  którego model został ukończony w 1911 r. Szymanowski wyrzeźbił 52 postacie – królów, rycerzy, chłopów, biskupów i in. - które w gigantycznym pochodzie, liczącym ponad trzydzieści metrów długości, miały zamknąć zachodnie skrzydło dziedzińca wawelskiego, po zburzeniu gmachu kuchni królewskich. „Pochód na Wawel” oparty na czysto literackim, a nie plastycznym pomyśle, wywołał duże zainteresowanie i dyskusje, nie nadawał się jednak do umieszczenia na Wawelu. W swoich dziełach poddał się impresjonizmowi, symbolizmowi i secesji.

Zmarł 22.07.1930 r. w Warszawie.

Johann Gottfried Schadow

Johann Gottfried Schadow urodził się 20.05.1764 r w Berlinie.

Niemiecki rzeźbiarz, malarz i grafik, został mianowany rzeźbiarzem nadwornym. Do jego najlepszych dzieł należy marmurowa grupa, przedstawiająca księżniczki pruskie Luizę i Fryderykę. Potrafił w rzeźbie oddać wiernie charakter modela. Jest autorem brązowej kwadrygi na Bramie Brandenburskiej w Berlinie.

Zmarł 27.01.1850 r.

Wit Stwosz

Wit Stwosz urodził się prawdopodobnie ok. 1447 lub 1448 na terenie Niemiec, znany pod nazwiskiem Wit Stosz lub Veit Stoß.

Jego najsłynniejsze dzieło to Ołtarz Mariacki. Otrzymał obywatelstwo miejskie oraz ulgi rady miasta Krakowa. Głównie rzeźbił w marmurze grobowce, dla króla i ludzi bogatych. Zajmował się nie tylko rzeźbą, ale również malarstwem i grafiką. Rzeźbił w drewnie, kamieniu, wykonywał odlewy z brązu. Doskonale oddawał realizm postaci ludzkiej, układ materii, jednym słowem był mistrzem późnego gotyku w rzeźbie.

Zmarł jesienią 1533 w Norymberdze.

Skopas

skopas szalejaca menada1
Skopas
działający w połowie IV wieku p.n.e. tworzył rzeźby i pracował jako architekt głównie na Peloponezie, w Jonii i Karii.

Kamień ożywał, gdy Skopas poprzez rozchylone usta, patetyczne gesty, nadawał swoim rzeźbom silych emocji: rozpaczy, szaleństwa, tęsknoty. Jego dzieło "Szalejąca Menada" znane jest tylko z kopii rzymskich, ale nawet zniszczony dziś posąg wyraża głębokie uczucia, wewnętrznej rozterki młodej kobiety. Projektował dorycką świątynię Ateny Alea w Tegei. Wykonał też do niej dekorację rzeźbiarską, np. zachowaną do dziś scenę walki Amazonek.

po prawej: Szalejąca Menada

Władysław Skoczylas

Władysław Skoczylas urodził się 4.04.1883 roku w Wieliczce, polski grafik, malarz, rzeźbiarz, pedagog, twórca szkoły polskiego drzeworytu współczesnego. Wywarł ogromny wpływ na całą polską twórczość graficzną. Do czasu wystąpienia Skoczylasa – pierwszy drzeworyt „Głowa góralska” z 1913 r., drzeworyt istniał na marginesie malarstwa. Odtąd rozpoczyna się usamodzielnienie drzeworytu, powstaje pojęcie artysty grafika, operującego własnymi odrębnymi środkami wyrazu. Skoczylas studiował w Wiedniu i Paryżu rzeźbę, a w Krakowie pod kierunkiem Wyczółkowskiego malarstwo. W 1908 roku objął posadę nauczyciela rzeźby w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Tu zapoznał się z góralskim obrazem na szkle i z drzeworytami ludowymi. Pozostał na zawsze pod urokiem piękna gór i malowniczych typów górali, ludowej architektury i ornamentyki. Motywy góralskie stale pojawiały się w jego sztuce. W Zakopanem Skoczylas zapoznał się też z technikami, których znajomość uzupełnił później w Lipsku. Od 1913 roku artysta dysponuje już w pełni dojrzałym, własnym stylem. Jego prace z lat 1913 - 1915 to narodziny polskiego drzeworytu. Twórczość Skoczylasa dzięki głębokiemu zrozumieniu istoty polskiej sztuki ludowej jest na wskroś polska. Artysta nie powtarza bynajmniej w sposób naturalistyczny pejzażu polskiego czy typów ludowych, ale dąży do syntezy, poddając treść wymogom kompozycji, przepracowując motywy w duchu charakterystycznym dla niego zasad formy artystycznej: dekoracyjności i hieratyczności. W 1918 roku Skoczylas przeniósł się na stałe do Warszawy. Pełnił funkcje profesora Akademii Sztuk Pięknych, założył w 1926 roku stowarzyszenie „Ryt”, reorganizował Szkołę Sztuk Zdobniczych i wydawał cykle graficzne, ilustruje książki. Jego dorobek artystyczny znajduje się we wszystkich większych muzeach Polski. Zmarł 8.04.1934 roku w Warszawie.

Strongylion

Strongylion rzeźbiarz grecki działający na przełomie V i IV w.p.n.e. Był twócą posągu Artemidy Soteira w Megarze oraz posągów Muz ustawionych na Helikonie. Wykonał też posąg Amazonki Euknemos – pięknołydej, umiłowanej rzeźby Nerona oraz stworzył posąg Chłopca – ulubiony przez Brutusa, określony jako Chłopiec Brutusa – Puer Bruti. Na Akropolu w Atenach stanął przed 414 p.n.e. wykonany z brązu nadnaturalnej wielkości – ponad 5 m wysokości Koń trojański, z którego wnętrza wychodzili Grecy naturalnych rozmiarów. Przypuszczalnie dziełem Strongyliona był też ustawiony na Akropolu Byk, dar zgromadzenia Areopagu.